Spektakl, wyprodukowany i częściowo wyreżyserowany przez Davida Finchera (The Social Network, Zodiac). Agenci FBI: Holden Ford (Jonathan Groff) i Bill Tench (Holt McCallany) podróżują po Stanach Zjednoczonych i przeprowadzają wywiady z seryjnymi mordercami. Oczywiście rejestrują ich wypowiedzi. W końcu dołącza do nich Wendy Carr (Anna Torv). Czyli profesor psychologii z Uniwersytetu w Bostonie, która pomaga im opracować system kategoryzacji zabójców. Być może pomoże to przewidzieć przyszłe zachowania morderców. Opowieść jest oparta na książce literackiej „Mindhunter. Tajemnice elitarnej jednostki FBI” autorstwa byłego agenta FBI Johna Douglasa.
To może brzmieć jak formuła na napięty program telewizyjny pełen startów i zatrzymań. Budowanie w kierunku kulminacji i ewentualnego złapania złoczyńcy. Jednakt tak nie jest. Fabuła Mindhuntera jest głównie linią prostą. Gdyby nie było to tak dobrze zrobione to cała sprawa byłaby monotonna. Ford i Tench każdego ranka idą do pracy, przeprowadzają wywiad z seryjnymi mordercami. Później omawiają wyniki z Carr, a następnie wracają do swoich rodzin lub dziewczyn. Ta technika zachęca do ciągłego oglądania, ponieważ realistyczny, znajomy sposób, w jaki dni pracy bohaterów zaczynają przenikać się nawzajem. Agenci FBI z obsesją seryjnych zabójców.
Fincher załamuje inaczej płaską fabułę, by wszystko było interesujące. Każdy epizod Mindhuntera rozpoczyna się wyraźną, ale równoczesną sceną, w której żołnierz ADT obija się gęstym wąsem. Początkowo wydaje się być przeciętnym znudzonym mężem mieszkającym w skromnym podmiejskim domu w Kansas. Bardzo łatwo o nim zapomnieć, gdy odcinek wróci do Forda i Tencha. W ostatnich kilku odcinkach Mindhunter, staje się jasne, że coś z tym wąsaczem jest na rzeczy. Powszechnie uważa się, choć nie potwierdzono, że to ma być Dennis Rader, znany również jako BTK Killer, który zamordował 10 osób w latach 1974-1991. Mindhunter ma miejsce w 1977 roku. Rader nie został schwytany przez policję do 2005 roku. Więc mało prawdopodobne jest to, że ta historia obejmie jakąkolwiek rozdzielczość w ramach czasowych Mindhuntera.
„W filmach prawie nie ma już miejsca na charakterystykę, aw telewizji nie ma pieniędzy na fabułę” – powiedział Fincher w tym samym wywiadzie dla Esquire. Mindhunter jest wyraźnym pokazem cech osobistych i tego, co te cechy mogą przewidzieć. Dokładnie w jaki sposób prawdopodobnie zachowasz się w przyszłości. Ostatni odcinek sezonu wydaje się najbardziej podobny do standardowego finału odcinka: przyjazne relacje nagle się zmieniają, niebezpieczeństwo w końcu wydaje się realne, a cała sprawa kończy się tak stromym skoczkiem, że można jeździć na sankach.